Για την προϊστορία των brass parades της πόλης μας είναι γνωστά ελάχιστα. Στην αρχή οι παρελάσεις γινόταν μόνο με χορωδίες, ενίοτε δε συνοδεία εγχόρδων, όπως προκύπτει από τα αρχεία του «Ομίλου Φιλόμουσων» (1899). Ιδρύθηκε ως σωματείο γραμμάτων και μουσικής, σύμφωνα με το καταστατικό. Το 1903 εντάσσει στις δραστηριότητές του και τον αθλητισμό, με γυμναστήριο, τμήμα ποδηλασίας και κολύμβησης. Αυτό που συνεπαίρνει όμως τους αθλητές ήταν ένα νιόφερτο άθλημα που σύντομα θα καθίσει στο θρόνο του Βασιλέως των Σπόρ. Το 1908, λόγω οικονομικών προβλημάτων ο σύλλογος συγχωνεύεται με την «Ολύμπια» και μετωνομάζεται σε «Ηρακλή».
Η μουσική παραμένει φωνητική, έστω τη συνοδεία εγχόρδων.
Ας μην ξεχνάμε οτι η πόλη μας ήταν τότε ένα μεγάλο χωνευτήρι των βαλκανίων. Η αντίστιξη της δυτικότροπης σεφαρδίτικης μουσικής με την ασυγκέραστη των λοιπών εθνοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έθεσε τα θεμέλια του μουσικού ιδιώματος της Νύφης του Βορρά.
Το 1912 η πόλη προσαρτάται στο Βασίλειον της Ελλάδος. Η εισροή πληθυσμών από τη νότιο Ελλάδα δίνει νέα πνοή στη μουσική εισάγοντας, μεταξύ άλλων, την πεντατονία αλλά και το πρώτο σόλο όργανο που μπορούσε να «αντικαταστήσει» την ανθρώπινη φωνή: Το κλαρινέτο. (οι ζουρνάδες προϋπήρχαν αλλά το φτωχό τους τονικό εύρος τους κράτησε στο περιθώριο). Ας μην ξεχνούμε δε και το Κρητικό στοιχείο που έφερε ο τότε πρωθυπουργός για να στελεχώσει τη Δημόσια Διοίκηση. Τα ιδιόμορφα bendings της κρητικής λύρας άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στο μουσικό ιδίωμα της πόλης. Ας κρατήσουμε ένα χρονικό ορόσημο: 1914, ιδρύεται το αθλητικό σωματείο «Αρης».
Θριαμβευτική παρέλαση οπαδών του Αρεως μετά από νίκη κατά του Ηρακλεως το 1917. Διακρίνεται μόνο ο προπομπός.
Μετά την εθνική τραγωδία του 1922 το αθλητικό σωματείο «Ερμής» της Κων/πολης (που πρόσφατα είχε αναγκαστεί να μετωνομαστεί σε Peraclub σύμφωνα με το σύνταγμα της κυβέρνησης του Κεμάλ Ατατούρκ) αναγκάζεται να εγκαταλείψει κακήν κακώς την έδρα του και να εγκατασταθεί στην Θεσσαλονίκη. Το 1926 μέλη του ιδρύουν τον «Π.Α.Ο.Κ».
Για την ορμή του πολίτικου και γενικότερα μικρασιάτικου μουσικού ρεύματος δεν χρειάζεται να πούμε πολλά.
Ο ανταγωνισμός των τριών σωματείων καθιερώνει 6 ημέρες γιορτής, αλλά με τον σταδιακό παραγκωνισμό του Ηρακλέως και την αυξανόμενη ένταση ανάμεσα στους εναπομείναντες οι γιορτές περιορίστηκαν σε δύο. Οι γιορτές είναι κινητές, η ημερομηνίες τους δε καθορίζονται με κλήρωση. Φέτος η πρώτη ήταν στις 21 Οκτωβρίου και η δεύτερη θα γίνει στις 3 Φλεβάρη.
Τα brass sections των Κωνσταντινουπολιτών με πρωτεύουσα την Τούμπα* επικράτησαν των άλλων οργάνων ενσωματώνοντας φυσικά το έως τούδε μελωδικό ιδίωμα. Σ’ αυτή τη συγχώνευση οφείλουμε το χρακτηριστικό Σαλονικιώτικο swing feel.
Στις προκαθορισμένες ημερομηνίες οι εκδηλώσεις αρχίζουν με ποδοσφαιρικό αγώνα. Ανάλογα με το αποτέλεσμα η ακαταμάχητη ορχήστρα της Τούμπας θα παρελάσει εκτελώντας είτε παιάνες είτε πένθιμα εμβατήρια.
Η ορχήστρα της Τούμπας στις 21/10/2007
«Πένθιμο εμβατήριο» (του Θεόδωρου Ζαγοράκη)
(Αρης-ΠΑΟΚ 3-1)
Παρέλαση στην Εγνατία οδό 16/3/1997.
«When the Saints go Marching in» (Traditional Salonika Gospel)**
(ΠΑΟΚ-Αρης 2-1)
Ο Ifeanyi Udeze μετά τη λύση του συμβολαίου με την ΑΕΚ παίρνει μεταγραφή στην Τούμπα
* ενν. πρωτεύον όργανο
** Σκηνή από το γλεντι του ΠΑΟΚ στο κέντρο»Λιόλιος»για την κατάκτηση του κυπέλου το 1972. Τμήμα μόνο της μπάντας συμμετέχει, αποτελούμενο από Ρομά μουσικούς (είναι γνωστό οτι οι Ρομά της Θεσσαλονίκης είναι κατά τεκμήριο οπαδοί του ΠΑΟΚ). Η τούμπα στην παρούσα περφόρμανς υποκαθίσταται από κοντραμπάσο που αποδίδει καλύτερα στην ακουστική των κλειστών χώρων.